Το Διαχρονικό....

                                              

Ελληνική Επανάσταση (Ε.Ε.) … 1821 ….

Ξεκίνησε τότε; Όχι ακριβώς …

12 αποτυχημένες προσπάθειες είχαν γίνει μέχρι τη «σημαδεμένη» εκείνη χρονιά … Στην αρχή στηριχτήκαμε στους Γάλλους, πήραμε το όχι – ρίξαμε δίχτυα στους Ρώσους – αρνητικοί ήταν και αυτοί –

Η Εκκλησία (μας); – η ορθόδοξη – ούτε να ακούσει για επαναστάσεις – είχε βολευτεί στις απολαύσεις της εξουσίας υπό τις διαταγές του Σουλτάνου …

«Αν λαχταράς τη λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, μόνος σου πάρτην αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις !» έτσι έλεγε ο μεγάλος Γέρος του Μοριά …και είχε δίκιο – τουλάχιστον για την έναρξη της επαναστάσεως …

Η Ε. Ε. ιστορικά αποδεικνύεται ότι ξεκίνησε ταυτόχρονα (Φεβρουάριο και Μάρτιο) –σχεδόν – από Μολδοβλαχία και Πελοπόννησο – φυσικά κ δε μαζεύτηκαν -παπάδες και οπλαρχηγοί – στην Αγία Λαύρα – να σηκώσουν το λάβαρο … αυτό γράφτηκε κατόπιν εορτής … για άλλους λόγους …

Ο βασικός λόγος που η Ε.Ε. πέτυχε αρχικά, ήταν μια άλλη επανάσταση – αυτή του Αλή Πασά στα Γιάννενα – που θέλοντας να γίνει … σουλτάνος στη θέση του σουλτάνου - δημιούργησε τη δική του αυτοδυναμία και αρνούμενος συχνά τα «φιρμάνια» της Πύλης – ήρθε σε ρήξη με την Οθωμανική Ηγεσία …

Τη στιγμή που ο Μαχμούτ ο Β’ (Σουλτάνος) έστελνε στρατό να σβήσει μια για πάντα την απειλή του Αλή Πασά, τότε ήταν που ο Αλέξανδρος Υψηλάντης από τον Βορρά και οι οπλαρχηγοί της Πελοποννήσου – άναψαν τις σπίθες της φλόγας και ξεκίνησαν δειλά αλλά με θάρρος τις πρώτες μάχες εναντίον των Τούρκων …

Οι Τούρκοι διασπάστηκαν σε τρία μέτωπα – το ένα , από τον Βορρά το έσβησαν … το άλλο , το «δικό» τους το έσβησαν κ αυτό … Αυτό που δεν κατάφεραν όμως να σβήσουν, έμελλε και να είναι μοιραίο …

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης – ίσως ο μόνος οπλαρχηγός κ ήρωας που έμεινε πιστός στις αρχικές του βλέψεις , δηλαδή να ελευθερώσει το υπόδουλο γένος – ήταν αυτός που αρχικά με τα Δερβενάκια και την πολιορκία στην Τρίπολη, έδειξε στους Έλληνες ότι οι Τούρκοι δεν είναι ανίκητοι – ας ήταν περισσότεροι –

Είχε ήδη δύο χρόνια που η Ε.Ε. μαίνονταν – και το 1823 – ξέσπασε Εμφύλιος μεταξύ των Ελλήνων (τι πρωτότυπο!!!) - που κράτησε μέχρι το ’25 – οι οπλαρχηγοί vs ευπόρων νησιωτών και Πελοποννήσιων – ο βασικός λόγος ήταν πώς να διαχειριστούν τα χρήματα- δάνεια (ναι, από τότε παίρναμε δάνεια) που έδωσαν οι Άγγλοι – για να «βοηθήσουν» την Επανάσταση… 

 Αυτός ο εμφύλιος παραλίγο να μας κάνει να τα χάσουμε ΟΛΑ – παρενέβησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής – Αγγλία , Γαλλία, Ρωσία – διαβλέποντας ένα δικό τους φέουδο στην καρδιά της Μεσογείου και με τη ναυμαχία του Ναυρίνου, 1827, έδωσαν ένα – αρχικό – τέλος στη Ε.Ε. … Οι Τούρκοι υποχώρησαν και οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν πλέον το πάνω χέρι ….

«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης.» είπε τόσο γλαφυρά αλλά και τόσο εύστοχα ο Μακρυγιάννης …

Θα μπορούσα να γράψω κ άλλα – πολλά ακόμα – αλλά λόγω «χώρου» δεν ήθελα να μακρηγορήσω … ίσως την επόμενη φορά …

Αυτό που θέλω να εντυπωθεί είναι τούτο : Όσο η ελληνική φυλή – έχει έναν κοινό σκοπό - είναι άτεγκτη, αμείλικτη , σχεδόν ανίκητη - μπροστά στον στόχο της … Όταν όμως μπλέκουν τα ατομικά και ιδιοτελή συμφέροντα, τότε γίνεται σαράκι – καρκίνωμα, που την τρώει λίγο λίγο επιτρέποντας άλλους να τη ελέγχουν …

Και δυστυχώς σε όλες τις «επαναλήψεις» της Ιστορίας μας – μέχρι και σήμερα αυτό μας τρώει … το σαράκι της διχόνοιας και του υπέρτατου αμαρτήματος: του φθόνου ….

Υ.Γ. Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά του Blog – καλή αρχή να έχουμε – «ωραία πράγματα γεννιούνται από τις πιο ευγενείς προθέσεις» …

                                                                                                                                                                   ΡΕΝΤΖΙ